Nasz mały kociokoński świat!!!!!

Wielu hodowcĂłw kotĂłw syjamskich broniÂło siĂŞ przed przeksztaÂłcaniem nowoczesnego syjama w kota coraz smuklejszego i majÂącego coraz wĂŞÂższÂą gÂłowĂŞ. Aby nie dopuÂściĂŚ do zmian w tej rasie, szukali sposobu odnalezienia dawnego typu syjama, jaki w latach 50. jeszcze dominowaÂł w hodowlach. PoniewaÂż u hodowcĂłw prawie juÂż nie byÂło tego typu kotĂłw, prĂłbowano temu zaradziĂŚ poprzez kojarzenie niekrewniacze. IstotnÂą pomocÂą okazaÂł siĂŞ w tym wypadku europejski kot krĂłtkowÂłosy, ktĂłry szybko staÂł siĂŞ wysmukÂłym typem orientalnym.
Oprócz tego w powstawniu rasy du¿¹ rolê odegra³y programy hodowlane z kotami tonkijskimi. Niektórzy amerykaùscy hodowcy równie¿ wykonali wiele pionierskiej pracy przy tworzeniu tej rasy i nadali jej now¹ nazwê "kot tajski", aby j¹ wyraŸnie odrci¿niÌ od kota syjamskiego. Wzorzec rasy ustalony w Stanach Zjednoczonych od 1990 r. obowi¹zuje tak¿e w Niemczech na podstawie zatwierdzenia przez œwiatowy zwi¹zek WCF. Decyzjê tê uzna³y tak¿e niektóre niezale¿ne zwi¹zki. W Polsce nazwa ta jeszcze siê nie upowszechni³a. Idealny kot tajski jest œredniej wielkoœci, raczej masywny, lecz zarazem elegancki w ruchu. Ma harnonijne proporcje cia³a i okr¹g³awe kszta³ty; jest silnie umiêœniony.
G³owa jest okr¹g³a, a policzki i czo³o s¹ uwydatnione, profil nosa - poczynaj¹c od sklepionego czo³a - tworzy liniê wypuk³¹. Górna powieka ma kszta³t migda³owaty, dolna zaœ - okr¹g³y, co razem stanowi o wygl¹dzie typowego kota tajskiego. Szeroki rozstaw oczu i œrednia ich wielkoœÌ odró¿niaj¹ oczy kota tajskiego od oczu kota sy- jamskiego. Oczy powinny byÌ mo¿liwie intensywnie ciemnoniebieskie; jasne lub bladoniebieskie z pocz¹tkowego okresu hodowli tej rasy nie s¹ ju¿ tolerowane i wykluczaj¹ koty z dalszej hodowli.
Pyszczek jest lekko zaokrÂąglony, w Âżadnym razie nie moÂże byĂŚ ostro zakoĂączony jak u syjamĂłw, harmonizuje z ogĂłlnym wyglÂądem gÂłowy. Dobrze rozwiniĂŞty podbrĂłdek tworzy z profilu jednÂą liniĂŞ z czubkiem nosa. Uszy sÂą Âśredniej wielkoÂści, szerokie u nasady, lekko zwrĂłcone do Âśrodka i trochĂŞ bocznie osadzone. GÂłowa wraz z uszami trochĂŞ przypomina ksztaÂłtem jabÂłko.
CiaÂło robi wraÂżenie duÂżego i mocnego, z dobrze rozwiniĂŞtÂą klatkÂą piersiowÂą. Linia grzbietu ku tyÂłowi lekko siĂŞ wznosi, co jest spowodowane przez nieco dÂłuÂższe tylne niÂż przednie koĂączyny. Kark nie moÂże byĂŚ zbyt dÂługi i robi ogĂłlne wraÂżenie muskularnego. KoĂączyny takÂże nie mogÂą byĂŚ za dÂługie i muszÂą mieĂŚ proporcje stosowne do reszty ciaÂła. KoĂące Âłap sÂą okrÂągÂławe. Ogon jest Âśredniej dÂługoÂści, u nasady nieco grubszy, ostro zakoĂączony. Mocne i Âładne futro ÂściÂśle przylega do ciaÂła, jednak nie jest tak rzadkie jak typowe futro syjamĂłw. Ma maÂło podszycia, lecz mimo to wyglÂąda delikatnie i jest jedwabiste.
Istnieje kilka odmian barwnych. U wszystkich waÂżny jest wyraÂźny kontrast miĂŞdzy barwÂą zasadniczÂą futra a oznakami na gÂłowie. uszach, koĂączynach i ogonie.
Sealpoint majÂą czarnobrÂązowe oznaki na tle od beÂżowego do kremowego. Dopuszczalne sÂą ciemniejsze cienie. Bluepoint majÂą szaroniebieskie oznaki na niebieskawym tle. ktĂłre powinno byĂŚ moÂżliwie jasne. Czekoladowe i liliowe majÂą barwĂŞ zasadniczÂą futra i barwĂŞ oznak takie same jak syjamy typu nowoczesnego. To samo odnosi siĂŞ do redpoint, tortiepoint i tabbypoint. Ostatnie wymienione sÂą jednak jeszcze w stadium eksperymentĂłw hodowlanych i nie majÂą w peÂłni dojrzaÂłych cech typowych dla rasy.
SÂą juÂż pierwsze programy majÂące na celu wyhodowanie tradycyjnego orientalnego kota krĂłtkowÂłosego.